Stanowisko Wyższego Sądu (08-12-2011)

1. W sporach dotyczących zawierania, zmian, rozwiązania, uznania nieważności umów:

-zasady art. 220 Kodeksu Cywilnego Ukrainy nie dotyczą czynności prawnych podlegających notarialnemu potwierdzeniu i państwowej rejestracji o ile moment dokonania takich czynności prawnych zgodnie z art. 220, 640 KCU związany jest z ich rejestracją państwową (Postanowienie Nr 2-17/604-2009, z dnia 18.04.2011)

- w ust. 3 art. 238 Kodeksu Cywilnego Ukrainy przewidziano zakaz zawierania czynności prawnych w których jeden przedstawiciel występuje jednocześnie w imieniu kilku kontrahentów (Postanowienie Nr 19/87-10, z dnia 16.05.2011);

- prawo wiąże możliwość rozwiązania umowy na podstawie decyzji sądu z niebezpośrednią istotną zmianą okoliczności, a z istnieniem czterech warunków przewidzianych w ust. 2 art. 652 KCU, z istotnymi zmianami okoliczności  (Postanowienie Nr 53/325-09, z dnia 23.05.2011)

- uznanie umowy za niezawartą może mieć miejsce na etapie zawierania umowy w przypadku, gdy strony nie osiągnęły zgody we wszystkich jej istotnych warunkach, lecz nie wg skutków wykonania umowy przez strony (Postanowienie Nr 7/221-09, z dnia 25.06.2011)

-zgodnie z art. 512,513 KCU zmiana wierzyciela w zobowiązaniu następuje w szczególności w formie czynności prawnej poprzez zawarcie umowy odstąpienia prawa roszczenia, a umowa zastawu nie jest umową odstąpienia prawa roszczenia (Postanowienie 11/384, z dnia 12.09.2011)

-umowa zastawu praw majątkowym jest sposobem zabezpieczenia wykonania zobowiązania, a nie czynnością prawną dotyczącą dysponowania prawami majątkowymi z tytułu umów kredytowych, umowy zastawu nie przewidują zmian wierzyciela w zobowiązaniu - inaczej niż czynność prawna odstąpienia prawa roszczenia, a jednocześnie zaznaczone umowy zastawu praw majątkowych nie są sprzeczne z wymogami dotyczącymi umowy kredytowej oraz podstaw do uznania ich za nieważne

(Postanowienie Nr 33/341, z dnia 12.09.2011)

-przewidziane w art.188 Kodeksu Gospodarczego Ukrainy odesłanie drugiej stronie propozycji o rozwiązanie umowy w razie powstania takiej konieczności jest prawem, a nie obowiązkiem osoby, która dobrowolnie , w oparciu o własne interesy, wykorzystuje go oraz może zwrócić się o ochroną własnego naruszonego prawa poprzez złożenie pozwu o rozwiązanie umowy.

(Postanowienie Nr 22/110, z dnia 19.09.2011)   

- za brak w umowie leasingu finansowego uzgodnionej przez strony formy rozliczeń dodatkowego wynagrodzenia leasingodawca dokonując rozliczeń takiego wynagrodzenia wg zasad nie uzgodnionych z leasingobiorcą, faktycznie zmienia warunki umowy w trybie jednostronnym, nie zachowując przy tym przewidzianych prawem zasad zmian do umowy

(Postanowienie 66/311-10, z dnia 12.09.2011) 

 - do stosunków prawnych stron, które powstały na podstawie umowy leasingu finansowego, zawartej przez osoby prawne, nie można stosować regulacji Ustawy Ukrainy "O ochronie praw konsumentów", o ile ustawa ta reguluje stosunki między konsumentami towarów i sprzedawcą towarów, którymi mogą być wyłącznie osoby fizyczne

(Postanowienie Nr 6/278, z dnia 10.10.2011)